İstanbul'dan Taksim Gelmiş, Ege'de Bir Bayram Havası

- Hafta sonu için Taksim ziyarete geldi, çok da iyi etti. Kısa sürede iyi vakit geçirdik. Kumrulu, rakılı, 3 porsiyonluk görünen ama tek porsiyon olan lahmacunlu, klostrofobili ve merhabalı:)
Yaşadığım şehri çok seviyorum ancak mevcut ilişkilerim kısır döngüde. Bundan sıyrılmak uğruna verdiğim mücadelede yalnız kalıyorum. Bu yüzden şehir dışından ziyarete gelen arkadaşların getirdiği moralin derecesi oldukça yüksek.

İyi ki geldin güzel kardeşim, bir daha ki sefere daha uzun süreli olur umarım. Ayrıca İzmir'e gelişini muhakkak bir sebep vardır gözüyle bakanları kınıyorum:)

- Bizim insanımızda ciddi bir poşet hastalığı var. Girdiği her dükkandan, alışveriş yaptığı her mekandan poşet alma hastalığı. Evlere baskın düzenlense, en çok çıkan nesnelerden biri olur. Gerekli-gereksiz poşet alıyoruz her yerden. Bakkalın üst katında oturan adam aldığı şekeri poşete koydurup, dönüyor misal. ( Toz şeker nereye konur geyiği yapmayalım lütfen:))

- Tvlerdeki abuk reklamlar malum. Hani alet tanıtımları, yok saç çıkarıcı krem falan. Hepsini bir nebze anlıyorum eyvallah ki anlamıyorum, cümleyi bağlayım diye dedim. Yeni gördüm bir reklam var. Neymiş topuktaki ölü derileri sorunsuz alıyormuş. Sorunsuz alsın da görmek zorunda mıyım ben? Koymuşlar ablaları, abileri, amcaları, teyzeleri. Topukları traş ediyorlar. Yahu bir de genç modeller var. Lan toynak olmuş sizin ayaklar, güzel olsan kaç yazar. Ha bir de diyor ki reklamda, ölü deriyi haznesinde saklar. Sonra onu gözümüze sokuyorlar. Hindistan cevizine benziyor. Artık onu da pasta üstünde görünce öğğk diyecez.

- Foto cumartesi Kordon, cep telefonu ile çekildi. Bu da ayıp bir şey. Millet kalksın makinelere tonla para bayılsın, sen kalk böyle yalandan çek. Olsun en azından biz çekiyoruz, birileri gibi makineyi ödünç verdim demiyoruz:)

gece gece

ya da sabahın körü

insanın uykusu kaçar da, bu saate kadar da mı olur yahu ?
insanlar güne başladı, ben hala uyumaya çalışıyorum.
7 saat sonra işe gideceğim. şirkette uyurgezer gibi gezeceğim yine.
geçen hafta hayatımda ilk defa uyku ilacı içmeyi denedim.
aman abi o da kalsın !
nuri alçonun gazoza kattığı ilaçların etkisini artık çok daha iyi biliyorum.
masanın kenarında uykusuz dergisi duruyor, var mı benden uykusuzu !

dershane zamanında bayan bir arkadaşın, tüm sınıfın karnına ağrılar girene kadar gülmesini sağlayan esprisi ile yazıyı bitireyim.

felsefe hocası haftanın ve günün ilk dersine girer. hocada olmak üzere bütün sınıf uykulu gözlerle sınıfta yerini almıştır. hoca şaka ile dersi başlatmak amacıyla sorar
- sabah sabah felsefe dersimi olur ?
bayan arkadaşımız bu soruyu beklermiş gibi, tez vakit cevabı yetiştirmeye çalışan öğrenci gibi atılır.
-sabah sabah seda sayan oluyor da felsefe neden olmasın hocam.

şu an itibariyle okuyan hiçkimseye komik gelmeyebilir, ama ben şimdi yazarken bile gülüyorum.

Engelsiz Basketbol Takımım !

Türkiye'de 3 milyon engelli vatandaşın gurur ve moral kaynağı olduğunu savunan takımın neden kadrosunda 3 yabancı oyuncu vardır merak ediyorum ?
Ne samiyende alkışladım ne geçen sene şampiyon olduklarında ne de bugün galip geldiklerinde .
Futbola endüstri nanesinin bulaşmasının tarihçesini bilmiyorum ama Türkiye'de engelli basketbol ligine bu virüsü aşılama niyeti olan sarı kırmızılı kulüptür.

Neden var Engelli Basketbol Ligi ?
Türkiye'de ki Engelli vatandaşlara spor yapma ve hayata bağlanma olanağı sağlaması için ...
Bizim için böyle, benim için böyle.
Takımımda yabancı oyuncu yok ve olmasından çok büyük rahatsızlık duyardım.
Ki bu endişemi birebir takımımızın genel menajeri Erdem hoca'ya ilettim.
Varsın Gs bizi yensin yabancı oyuncularıyla, resmi sitelerinde küçük bir haber, amatör branşlara gelen taraftarlarına avuntu olsun.
Kendi takımımın yenilmesi umurumda değil, eşit şartlarda olsa alkışlardım bile rakip takımı.

O takımın yedek oyuncularını düşünüyorum. Kenarda bekliyor, son 5 dakika belki oyuna girecekte o heyecanı yaşayacak.
Kim o bizim o vatandaşımız. O 3 milyon içinde ki engelli biri.
Ama takımda oynamasına imkan yok. Çünkü siyahi oyuncuya para verilmiş , abd den getirilmiş.
O maç kazandırır, bizim engelli müzmin yedek.

Alkışlar Gs'ye. Aferin Bjk'yi yendiniz. Bir halt oldunuz, göğe varmıştır biryerleriniz.

Ligde Gs'ye yenildik,hakem hataları olsa bile bu kadar sinirlendirmedi beni.
O futbol denilen oyunun içine herşey yeterince karışmış zaten.
Ama şu oyunun içinde ki mücadeleye, emeğe üzülüyorum.

Bu ligde üç büyüklerden ilk biz vardık. Sonra Gs geldi lig karıştı.
Yabancı oyuncularının sözleşmeleri sona erecek diye geçen sezon maçlar arka arkaya oynandı.
Yani fikstür değişti. Akabinde şampiyonda oldular.
Burayada bulaştırdınız ya şu endüsti ile harmanlanmış rekabeti.
Helal olsun.

Maç sonu oyuncumuz Kaan'ı uzun uzun tebrik ettim.
''Eşit şartlarda bir maç olsaydı her türlü yenerdik, takmayın kafanıza, yine kartallar gibiydiniz ''


herşeye rağmen tebrikler Engelsiz Kartallarımıza

Lili

''Je vais bien, ne t'en fais pas''
ingilizceye çevrilmiş hali don't worry ı'm fine
türkçeye çevrildimi bilmiyorum.

internetten temin ettiğim kadarıyla şarkı sözlerinin çevirisi ;

lili
şu sahte yaşamından sıyrıl bir daha..
ne olursun, bırak tüm alışkanlıklarını...
göreceksin, yaşanıyor ihtiyaç olmadan yardıma...
pek çoğu var öğreneceğin dahası...

ileriye atacağın her adımda...
karşına çıkacak her sorunda...
ben olacağım senin yanında
ortasından geçeceğin her sokakta...
evvelinde bulunmadığın mekânlarda...
ben olacağım senin yanında...

lili...
biliyorsun bizim gibiler için bir yer var hâlâ...
her damarda dolanır aynı kandan...
seni melek yapanın kanatlar olmadığını anlarsın...
tek yapacağın çıkarmak kötülükleri aklından...

ileriye atacağın her adımda...
karşına çıkacak her sorunda...
ben olacağım senin yanında...
ortasından geçeceğin her sokakta...
evvelinde bulunmadığın mekânlarda...
ben olacağım senin yanında...

lili...
bir busedeki göz açıp kapanmada bulacağız cevabı...
it tüm korkularını gölgelerin derinlerine...
benzeme sakın renksiz bir hayalete...
çünkü hayatın en güzel resmi senin içinde...

bu büyük taraftara ...

bir anne 2 tane çocuğuyla gelmiş maça. en fazla 9 yaşlarında bir erkek bir kız çocuğu.
siyah beyazlar içinde. sahadaki formadan daha kutsal geliyor o çocukların üzerinde ki siyah beyaz atkılar bereler. gözlerindeki umut. sahadaki futbolculardan daha çok emek sarfediyor anne, çocuklarını o kalabalıkta kontrol etmek için.

hani ezberlediğimiz bir replik var ya.
''Herkesin inandığı bir şey vardır bu mına kodumunun hayatında. Benimkisi de sensin.
...yolu yok çekeceksin, isyan etmenin faydası yok. Kaderin böyle. Yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi.''
zeki demirkubuzla beraber seviniyorsun maçta atılan beraberlik golüne.
sonra maç çıkışı görüyorsun başını eğmiş usul usul yürüyor.
diğer yüzlerce taraftar gibi.

eskiden olsa ...diye söze başlıyor bir abi. bu taraftar tezahuratlarla inlete inlete yürürdü beşiktaşa. ama dokunsan ağlayacak yüzlerce insanla, isyan eder gibi yağan bir yağmurun altında yürüyorsun.

beşiktaş'a vardık çay bahçesinde oturduk arkadaşlarla. o kadar üzgün ve yorgunlarki konuşmaya dermanları yok.
can ciğer arkadaşlarım ama söyleyecek birşey bulamıyorum.
gidiyorum diyebiliyorum sadece.

maç çıkışı hiç durmadan şirketin arabasıyla antalya belek'e hareket.
gece 11 de hareket edip sabah 10 gibi otele vardık.
akşama doğru rüştü geldi dediler.
arkadaşlarım tekilanın da etkisiyle odasına kadar gitmeyi düşünüyorlardı.
olmaz dedim. onunda canı sıkkındır. hem ailesiyle gelmiş yakışmaz bize böyle bir hareket.
sonra denk geldik bir ara.
-nasılsın abi
- iyi güzel tatile geldik işte. eğleniyoruz.
biz çok eğlenemiyoruz abi diyerek daha fazla konuşmadan bileti gösterdim.
gülerek baktı sonra şaşırdı. bir kaç klişe söyledi. kırmızı kart motivasyonumuzu bozuyor. 2. yarı daha uzun bir maraton var toparlayacağız daha iyi olacağız.
hiç bir mahçubiyet yok sözlerinde ve hiçbir umut.


otel barında barmenin anlattığı diğer beşiktaşlı futbolcular.
kavga çıkartmalar, evli insanlara sarkmalar.
ismi çok önemli mi ? değil bence.
beşiktaş forması giymiş adamlar işte.
mesajı attım ege ye en büyük taraftar futbolcular sahtekar diye.

uzun uzadıya yazasım vardı.
ancak istanbula dönünce maçtan yeni çıkmış gibi bir havaya büründüm.
neyse sıkmayın canınızı ?

lig uzun maraton , takım 2. yarı toparlar.

ya da

yolu yok çekeceğiz, isyan etmenin faydası yok. kaderimiz böyle.
yol belli, eğ başını, usul usul yürü şimdi.

...

-2 günden beri her dakika, geceden kalma şekilde baş ağrısı ile, sinirden ağrıyan mide sıkıntısı ile geçer mi? Beşiktaşlı isen geçer...

- Bütün bu sıkıntı, derbeder ve hüzün anında bundan nemalanmaya, dalga geçmeye çalışan gerizekalılar ortaya çıkar mı? Çıkar, hem de büyük bir aşkla!

- Kitap, aynı zamanda işimin bir parçası. Dini kitap satmıyoruz diye tavır koyan gerizekalı, çocuklara biyoloji dersinde sadece bitkilerin fotosentez yapmadığını kanıtlamak için anlatılabilir.

- Marmara, iş yüzünden Belek'te. Rüştü ile aynı otelde kalıyor paşa hazretleri. Konuşma fırsatı bulmuş. Bununla ilgili yazacaktır zaten. Ama özetle " En büyük taraftar, futbolcular sahtekar " dedi.

- Beşiktaş'ı çocukken gönlünde yaşamayan adamdan bir bok olmaz.

- Beşiktaş Sen Bizim Allahımızsın!

Siyah-Beyaz / Ölüm-Yaşam

-Salı gecesi geçirdiğim ani rahatsızlık sonucu tüm hafta sıkıntılı, acı dolu, keyifsiz geçti.Bütün hafta işe gidemedim. Normal şartlarda bunun tadını çıkaracak kapasitede olan ben, daha çok yatağımla eküri şeklindeydim. Ev halkı tarafından agresif tutumlar sergilediğim söylense de, ben uyurken ışığın açılmasından ve kapının açık bırakılmasından hoşnut olmuyorum.

-Bu artist hazretleri Marmara yazmış, etmiş. Yok bilet kuyruğu vs. Mesaj veriyor bize, hani bak ben maça gidiyorum diye. Olabilir arkadaş, biz de yarın tekerlekli sandalye maçında olacağız. Arma nerde, biz orada işte. Akşamına da siz maçı almadan gelmeyin:)

-Yeni çıkan atkı için heveslendim, fotoğraflarda görüntüsü gayet iyi. Yakından görenler tam tersi olduğunu söylüyor. Taksim'le hayalini çok kurmuştuk bu model atkının. Kötü de olsa alacağım bir tane.

-Kötü geçen haftanın izleri devam ediyor, yazamıyorum.

-Fotodaki poster Taksim kardeşimden geldi yeni, tarih aldatmasın makinenin ayarı bozuk.Oy Beşiktaş, oyy...

derbişey

gece 5'de bilet kuyruğuna girerek saat 11:40 gibi nihai hedefime ulaştım.
haberlerde de yazıldığı gibi biletler 40 dakika da tükendi.
evet son bilet alan kişilerden biriyim. hemen ardımdan gişe kapandı.

kuyrukta artık klişe haline gelen muhabbetler ;

- futbolcular bizim bu çektiğimiz çileyi görsede adam gibi oynasa.
( onlar uyuyor o saatte)
- sayın zat başkan kişisi taraftarını hiç düşünmüyor.
( kulübü çok düşündüğünden taraftarı düşünmeye vakit kalmıyor)
- bir daha bu kuyruğa girmem ben aga
( fb maçı kuyruğunda da aynı cümleyi kuran arkadaşlar)
- polis bizi sıraya soksana.
( biz düzen nedir bilmeyiz siz adam gibi sıraya koyun)
-gece 5'de geldim kardeş.
( bütün herkes gece 5'de gelmiş ama o saatte 20 kişi vardı orada)




yine bütün hafta bilet telaşından maçı pek konuşamadım arkadaşlarla.
en kötü ihtimal beraberlik alırız gibime geliyor.

önliberoda kim oynar ?
çift önlibero oynamalı, toraman ve cisse ile.
delgado ?
bir kerede isminin ilk 3 harfini kale ağlarına uygula.
holosko mu bobo mu ?
bir sana bir sana, 45'er dakika oynasınlar kardeş kardeş.

Kısa Kısa

- Bünyeye aşırı film yüklediğimizden arızaya bağladık. Bu ara neredeyse hiç film izlemiyorum. Haftada 2-3 taneyi aşmaz yani. Dönem dönem filmlerden uzak kalırım böyle. Beyin bir refresh etsin kendini. Gece 4. film sırasında uyuklama ile ayık kalma arasında ilk filmdeki karakteri 4. filmde arayıp bulamayınca o adam ne oldu, öldümü acaba, nasıl film bu ya gibi telaşlarım bile olmuştur. Öğrencilik yıllarımda ise topluca izlenen günün 8. filminde vcd fanının artık dayanamayıp pofladığıda olmuştur. Vcd yi dinlendirmek gerekiyordu, beynide öyle ...

- Bu hafta yine derbi telaşı. Biletler ne zaman çıkacak, nerde çıkacak. Sabahtan kuyruğa girelim, olmaz geceden girelim. 12 saatlik Antalya deplasmanı daha rahat geçiyor, samiyene,saraçoğluna gitmek çile.

- Metrobüs yolu inşaatı denilen şey trafiği rahatlatmak için yapılıyormuş. Ama o inşaatın 2 aydır yarattığı trafik sayesinde metrobüs daha gelmeden güzelce bir anılıyor !


-yunanistan'da isyan durmuyor. medyamız yine görmezden geliyor. iyi ki internet var da öğreniyoruz. bu arada vatan gazetesi haftasonu bir konuya değinmiş. kim bu anarşistler ? türkiye de varlar mı ? ne düşünürler felan. 1000 tane anarşist varmış. fabrika çıkışı seri üretim mi lan bu, nasıl öğrenmişler sayısını.

- Psp denilen gavur icadından edindim. Boş vakit öldürgeci olsun dedik ama psp ye ayrı vakit ayırmaya başladık. teknoloji tehlikeli şey kardeşim, bir şekilde seni içine çekiyor.
into the wild filmi geliyor aklıma ister istemez.

- nadide Beşiktaş atkı koleksiyonumun en değerli atkısını hala boynuma sarabilmiş değilim.
ege duy bu sesi, atkı sözünü tut, mesut et beni.


-istanbul'da bir kaç gündür gün kızıl ağarıyor. sabah çayı eşliğinde seyretmek, istanbul'u sevme nedenlerinden biri olarak yerini alıyor.

- uzun yıllar sonra moda sahilinde içelim dedik. moda mutasyona uğramış lan dedim sohbetin bir kısmında, biz uğramadık mı sanki dedi arkadaş.

-blogu sürekli kurcalayasım var. sürekli birşeyler ekleyesim geliyor.
ege genelde ya sessiz kalıyor ya hoş olmuş diyor. sürekli takip eden okuyucumuz varmı bilmiyorum ama onlar ne düşünüyor merak ediyorum ?
( stalker ve taksimden gelsin yorumlar :D )

- ağzıma fena bulaştı Lan kelimesi. olsun seviyorum.

Children Of Heaven - Bacheha- Ye aseman

İranlı yönetmen Majid Majidi'nin filmi. Bir çift ayakkabıyı ortaklaşa kullanmak zorunda kalan iki kardeşin öyküsünü anlatıyor film. Sıradan bir öykü olmadığını filmin başında anlıyorsunuz hemen. Kardeşlerin duruma isyan etmeyen tavırları, bir sırrı sonsuza kadar saklayabilme gücüne sahip olmaları insanın utanmasına yol açıyor, kendi gündelik hayatını düşününce. Çünkü film de İran'ın gündelik yaşamına dair izler de bulabilmek mümkün.

Ali rolündeki ufaklık çok başarılı. Öyle ki, ağlarken çenesinin titrediği her sahnede sizin de çeneniz titriyor. Katıldığı maratonda üçüncüye spor ayakkabı verilecekken, yarışı birinci bitirdi diye üzüntüsünden ağladığı sahnede kucaklayıp teselli etmek istiyorsunuz.

Elektronik oyuncaklarla büyüyen nesile tanıklık ettikçe, hediye edilen bir uçlu kalem sonrasında mutluluğa bürünen Zehra'nın yüz ifadesi her şeye bedel.

Tavan Arası

Fantastik filmlerde kapılardan,dolaplardan, eksantrik yerlerden geçilerek başka dünyalara ya da boyutlara ulaşılır. olsa da bizde geçsek keşke deriz.
sanırım çok kasıtlı olmasada bunu başardım. bayram sebebiyle sadece dede-anneane ikilisini ziyaret ettim. çıkmak üzereyken tavan arasına bir bakmak geldi aklıma.

evin bütün dekarasyonu yıllar içinde yavaş yavaş değişmiş, sokağa yeni insanlar taşınmış, arka sokak olarak tabir edilecek bir yerin bile olmadığı, 3 tarafı alışveriş merkezleri, gökdelenlerle, otellerle ve sitelerle çevirili bir yerde;
değişmeyen tek şey tavan arasıydı. aynı karanlığıyla, aynı cam ve çerçevesiyle ...
koca koca binalar sağolsun, ışık eskisine göre daha az sızabiliyordu pencereden içeri.
tavan arasına girdiğim andan itibaren 6. yaşıma geçiş yaptım. bir fotoğraf karesinden ya da hepbareberce anlatılan bir anıdan farklıydı tavan arasının yaşattıkları.
oyuncağımı bulmuş kadar sevinmedim ama kuzenimin oyuncaklarının da burada yer bulması sevindirdi beni.
çocukluğumda önceleri korktuğum daha sonra ayağımın alıştığı, içinde sadece benim değil anneminde çocukluğunu barındıran bir mekan.
aynı kokusuyla, aynı karanlığıyla.
misketlerimi ve bayram harçlıklarımı sakladığım, dedemi çalışırken izleyerek hayranlık duyduğum yer.
aynı sessizliğiyle.
ağır ağır indim merdivenlerden, çocukluğumu bırakarak orada.
işe otobüsle giderken bir ara trafik sıkıştı. çocuklar bayramlıklarını giymiş geziniyorlardı.
içlerinden bir tanesi bir evin ziline basıp kaçtı, arkasından da gülerek diğerleri.

ALEXANDROS GRIGOROPOULOS

aşkolsun sana çocuk

ve selam olsun
gidenlerinin arkasından sessiz kalmış ülkeden,
isyanlarını bütün dünyaya duyuran
çocuklarını seven insanların ülkesine ...

AdanaDemirsporlu

ya da Şimşek

adanademirsporlu olupta beşiktaşa sempati duyan olduğu kadar beşiktaşlı olupta adanademirspora sempati duyanda vardır.
ben de mümkün olduğunca takip etmeye çalışırım, özellikle de ankara tayfası bu konuda resmi sitelerinden bile ileri düzeyde bana göre.
hatta birçok taraftar sitesinden bile daha iyi seviyede olduğunu söylemek isterim.

geçen sene cezalı olduğumuz için adanada bursa ile oynadığımız maça gitmek istememe rağmen işlerim dolayısıyla fırsat yaratamamıştım.
ama biliyordum ki dostane tavırlar segilenecekti, şehirlerine gelen misafir takım karşılanacaktı, tribünde adsliler olacaktı.
ve umduğumuz gibi de oldu, hatta güzel bir jest olarak rafet sahaya inip 3'lü çekti.

fener maçının olduğu gün bir arkadaşımın ads li arkadaşı gelecekti adanadan. eğer bilet bulabilseydik, onada alacaktık.
bilet bulamadık ama beraber semtte maçı izlemeye karar verdik.



tribün kültürünü bu kadar güzel almış adam bulmak zordur. takımını ağzına alırken bile yaşadığı heyecan bizimkisinden farksız.
ve bununla birlikte yaşadıkları birçok sorun. bizim burada şikayetçi olduğumuz konulardan onlarda kendi liglerinde rahatsız.
nerdeyse bütün tribün gruplarını yakından biliyor ve birçok deplasman yapıp, birçok maçada konuk taraftar olarak katılmış.
70 otobüs ve rekor olarak 200 otobüs civarı deplasmana gittiklerini anlattıklarında bir an şaşırdım ama verdikleri güven ile kesin gerçek olduğunu düşündüm.
sadece mersin ve adanaspor hakkında konuşurken araya birkaç argo kelime serpiştirdi.
ankara tayfasından öğrendiğim üzere kritik soruyu sormadım, adanademirsporlu olmasan beşiktaşı tutarmısın diye.
gerçi bir ara sempatim vardır diye kendi söyledi . bir de göztepe yi ekledi.
bende ads ye olan sempatimi anlatıp, başka takım yokmuş gibi ads yi 10-0 yenmemizi üzücü bulduğumu söyledim.
ve yeni nesilden ya da o zaman ki tribüncülerden sırf bu yüzden beşiktaştan nefret edenlerin olabileceğini söyledim ve ekledim
ben hala liverpool ü seviyorum ama yarasıyla birlikte.
konuşmanın bu bölümünde hiçbirşey söylemedi.
tribünlerinde grup olarak bir tek şimşekler in olmasıda enteresan geldi. biz de sadece şimşekler vardır abi başka gruba gerek yok dedi.

maç başlamadan önce birer dürüm yiyelim dedik, kebap ustasına sordum ne var usta diye. adana ve urfa dedi. urfa ne abi dedi. köfte felan mı ?
önce şaşırdım ama sonra anladım ki onlar sadece kebap derlermiş ve zaten acılı olurmuş, adana da bir adana ver demeleri saçma olurdu zaten.

yemekten sonra maç izlemek için yerimize koyulduk.
kesin yenersiniz abi diyordu sürekli.
maç genelinde fazla konuşmadı, posizyonlarda fazla heyecanlanmadı. dakikalar ilerleyip stresimiz arttıkça o da biraz sinirlenmeye başladı.
ve son dakikada ki ofsayt olan golümüzde bizle birlikte sevindi, ofsayt olduğunu duyunca sessizce yerine oturdu.


maç sonrası ki üzüntümüze ortak oldu, biz de çok yaşıyoruz abi, anlıyoruz sizi diyebildi.
üzülmemizden mahçup olmuştu sanki.
hep çileyi taraftar çeker zaten, üzülen hep taraftardır diyerek kader ortağı olduğumuzu gösterdi.

ayrılırken beklerim abi adana'ya muhakkak dedi. umarım diyebildim sadece. belki bir ceza maçında ...
sizin gibi taraftarı olan takımları süper ligde görmek isteriz dedim.hatta sizin gibi bir takımla şampiyonluk mücadelesi yapmak.

uzun zamandır başka bir tribünden olupta bu kadar iyi anlaşabildiğim bir adamı hatırlamıyorum.
bırakın başka tribünleri kendi tribünlerimizde ki insanlarla bir çok konuda anlaşamıyoruz.
ağızdan çıkan kelimeler hep tereddütsüz, kızgınlığıda, üzüntüsüde, umutlarıda.
sevinmek için sevmedik demesine gerek yok yaşadıklarıyla canlı örneği.

blogları takip ediyormuş.
söylememiştim ama eğer bu yazıyı okursan buradan bir selam gönderirsin.



röportaj kıvamında bir yazı oldu sanki.

Piano Only Love - Piano Instrumental

Birkaç gündür düzenli olarak dinliyorum. 2 albüm, enstrümantal parçalar, sadece piyano kullanılmış. Genel olarak keyifsiz geçen şu günlerde dinlendirdiği kesin.





http://rapidshare.com/files/171551988/VA-Piano_Only_Love-2007-CEC.rar

http://rapidshare.com/files/171535612/VA-Piano_Instrumental_Vol_1-2007-CEC.rar

istek kipi (-se)

arjantin'e hoca oldu ya maradona, sarı fırtına geldi hemen aklıma.
herkes hemfikirdi galiba sadece maradonanın gelmediğine arjantinin başına, zulasında bir ruh taşıyordu. ismi simge, yüzü bayrak, 10 numara forması afiş olmuş biri.


bir arkadaşıma bakıp çıkacağım der gibi beşiktaşa gelip giden futbolcular var.
koltuk sevdalısı bir başkan, başarısızlık abidesi, tek seveni olmayan.
yenilgiyi sindirebilirdi bu taraftar ama eriyip giden beşiktaş'a sessiz kalamazdı.
ancak deniz tarafındaki kaleden dalgalanamıyordu yönetim istifa sözcükleri karşı tarafa.

taraftarın başkan seçme gibi lüksüde yoktur işin aslı, bakınca etrafa çetrefillice bir o isim geliyor şu anda akla; İbrahim Altınsay.
altınsay başkan beşiktaş şampiyon desek farkımız kalmaz diğerlerinden.
altınsay başkan beşiktaş yeniden beşiktaş derdimizi anlatır kısa yoldan.
bir de zulasında ruh taşıyan bir adam takımın başına ; Metin Tekin.

giriş,gelişme,sonuç düzeninden yoksun bir yazı. aksak cümleler, eksik kelimeler.
ruh halimin yansımasıdır.

Sen, Ben, O

Günün yoğunluğunda koşuştururken birden rastlanan manzara

5 Aralık 2008 / Konak Meydanı

İyi Bayramlar

Bayram sabahı da olsa
Sensiz geçen günü neyleyim...

Herkese iyi bayramlar

Beşiktaş'ı Geri Verin!

Teknik analizmiş, detaymış umrumda değil. Kaybola Beşiktaş var günden güne. Sahada Beşiktaş'ı umursamayan sadece kendilerini düşünen oyuncular var. Beşiktaş'ı en çok ben seviyorum edası ile davranan ama Beşiktaş'a en büyük zararı veren başkan var. Şampiyonluğu her ne kadar istesek de o da aslında umrumuzda değil. Siyah-Beyaz'ın altında Beşiktaş'lı adamlar görmek isteğimiz, mağlup olunsa bile sahayı terkeden oyuncuları gururla izlemek isteğimiz.

Beşiktaş böyle değildi, bana Beşiktaşımı geri verin!

istanbul

suadiye'den bir enstantane. balıkçı kayıkları ve deniz otobüsü.


bu sabah istanbul'da gündoğumu. cihangir'den


2 hafta öncesinde ki gökkuşağı. beşiktaş-kadıköy iskelesinden.


bildirgeç'te bir haber okudum. amatör fotoğrafçılar , fotoğraflarını birkaç internet sitesi aracılığıyla satışa çıkarıyormuş. yüzbinlerce fotoğraf arşivi birikmiş doğal olarak.
free download hizmetine sunuyorum bende çalışmalarımı. önce fotoya tıklayın, sonra açılan pencerede sağ klikleyip farklı kaydet diyerek bilgisayarınıza indirin.
tabi ki beğenirseniz. talebe göre ücretsiz foto hizmetlerimiz devam eder belki .

timecode

yine yoğun iş temposu... yaptığım iş aynen yukarıda ki timecodelarla ilgili. yani rakamlarla oldukça içli dışlıyım.

zamanın gozumun onunden hizli gecisini kare kare yasamanin verdigi sancidir gecenin bu saatinde yazmaya iten. ve anladim ki dakikalar uzerine bir kurulu yasam suruyorum. stadda, işte ve yolda geçen 90 dakikalarım ... bazen bitmesini istemedigim, bazen uzatmalarin 1 dakikasina hatta 1 kareye dayanamadigim.

Tez Zamanda

Bir süredir dönen bir haber vardı. Serdar Kurtuluş'un söylemiş olduğu bazı cümleler. Doğru mu, değil mi diye bilmediğim için yorum yapamıyordum. Bursa'da özel bir okulu ziyarete giden Serdar Kurtuluş'un kendisine sorulan "başka bir takıma giderseniz, nereye giderdiniz?" sorusuna şöyle yanıt verildiği iddia edilmişti.

"Futbolcu böyle birşey düşünemez çünkü profesyonel bir oyuncudur. Elbet herkesin gönlünde bir takım vardır. Ben her zaman oynadığım takıma elimden gelen desteğin en iyisini vermeye çalışıyorum. Ekmeğimi kazandığım takım için ter dökerim. Tabii ki gönlümde bir takım var, ama bunu söylemek istemiyorum."

Örnek olarak kimi alındığı sorulduğunda da:

"Emre Belözoğlu'nu çok seviyorum. Hem futbolu, hem kişilik olarak Emre Belözoğlu'nu kendime örnek alıyorum." diye yanıt vermiş.

Bu söyledikleri gerçekmiş Serdar'ın. İddiadan ibaret değilmiş yani, görüntülere da yansıdığı için böyle söylüyorum.

O yüzden tez zamanda örnek aldığı abisinin yanına gitmesi temennisiyle.

Le Koala

1 aya yakın bir süre her yerde oyuncak koala aradım. Oyuncakçılara gittim, internetten baktım. Bir türlü bulamadım. Üstelik garip dialoglar yaşadım, abim de bir yandan aradı, kendisine koala yerine ayı satmaya çalıştılar. Bizde var böyle bir özellik, müşterinin istediği şey yok ise hemen başka bir şeyi önerme.

-Abi koala yok, ama ayı vereyim??!!
(bu yanıtla senden iyi ayı mı olur )

Tam pes etmişken bir arkadaşım buldum dedi. Koala di mi, eminsin, ayı olmasın dedim. Güzel bir yanıt aldım kendisinden:) Neyse aldık koalayı, düştük İstanbul yoluna. Sahibine teslim ettik, yemini eksik etme, gurbette hayvan öğütleri vs.

Hayvana üçlü de çektirdik, arjantin bardakta bira da içirdik. Bunların hepsi neyse de, 2 gün sonra semtte, kazandibinde otururken, masanın üstünde katalog vardı. Bir internet sitesinin katalogu. İçinde koala var. Biz bulana kadar çatladık ya, şimdi zebil gibi koala olur her yer.

Deivson Rogério da Silva - Bobo

İlk geldiğinde büyük bir çoğunluk kim bu dedi? Ülkeye gelen vasat ve vasatın da altındaki Brezilyalı oyuncuların çokluğu düşünülürse soru işareti olması gayet doğaldı. Ama kimileri bu soru işaretini abarttı, izlemeden, hakkında bir şey bilmeden garip yorumlarda bulunmaktan çekinmedi. Bunlardan birisi de Kaptanımız Sanlı Sarıalioğlu'ydu. Beşiktaş taraftarı Bobo'nun gönderilmesi için Taksim'e yürüyüş düzenlemeli dedi. Ne garip...Bir zamanlar top oynamış birinin bu sözcükleri söylemesi.

Kimisi ismi ile dalga geçti, uzun bir süre Bobo'nun futbolculuğu hakkında konuşulmadı. O ise geldi, gollerini attı, gollerini atmakla kalmayıp kendini geliştirmeye devam etti. Ki bu bizlerin pek alışık olduğu bir şey değil. Bobo her geçen gün üstüne bir şeyler katmayı başardı. Brezilya Milli Takımı'na dahi çağırıldı. Evet Brezilyalılar dönem dönem bunu yapıyor, genç oyuncularını yakından gözlemlemek adına bu tarz fırsatlar yaratıyor. Ancak bu Bobo'nun izlendiğinin, farkında olunduğunun bir göstergesidir. Birçok yabancı oyuncunun ülkemizi tercih etmeme sebeplerinden biridir bu. Milli takımlarında oynama şanslarının azalması, Türkiye'ye geldikleri takdirde gözden uzak olmaları.

Bütün bu klasik tabirlerin dışında Bobo'yu yeniden 11'de görmek istiyorum. Ligin başından beri Beşiktaş'ın hücum hattının ne kadar iyi olduğu konuşuluyor. Ancak o sözde "iyi"nin meyvesini yemedik henüz. Vazgeçilmeyen adam Nobre oldu. Nobre'nin mücadelesini, hırsını asla küçümsemiyorum. Bu tamamen ayrı bir başlık konusudur. Fakat takımda Bobo gibi bir oyuncun varken, ısrarla yedek bırakılmasını da anlamıyorum.

Bir sürü teknik detay söylenebilir, nasıl bir oyuncu olduğu hakkında. Söz konusu Beşiktaş iken zaten yeterince duygusalım ve şu an Bobo konusunda da aynı duygusallığı yaşıyorum. Seviyorum ben bu adamı, Beşiktaş'lıyım diyip başka takımlara giden oyuncuları sık yaşamış bir taraftar olarak, gol attıktan sonra kimi zaman armayı öpmesini samimi buluyorum. Sahada iyi olmadığı zamanlarda yüzündeki mahcubiyeti görüyorum. Birçok golcü profilinin aksine bencil olmayışını takdir ediyorum. Ve şimdilerde yedek kulübesindeki hüzünlü adama üzülüyorum.

Endişeleniyorum ocak ayında ayrılır diye takımdan.

Eğer Bobo giderse, Carew'in gidişi gibi olur. Biz yine kafayı vuracak bir yerler ararız.