"Yıl 1975, Rahmetli Sahir GÜRKAN Hocamın önemli bir projesi olan
T.F.F. Yaz Kursları’ndan birinde, İzmit’te, bir kurs yöneteceğim.
Zamanında olmam gereken yerde oluyorum. Rahmetli Sabri KİRAZ Hocam
(Zamanın Kocaelispor Teknik Direktörü) ile biraz sohbetten sonra,
çocukların yanına gidiyorum. Seçme yapacağım. 5x5 veya 6x6 oynayacaklar.
Grup 11-12 yaşlarında.
Çocuklardan biri düzgün ve özenli kıyafeti ile dikkatimi çekiyor.
Açık mavi ve beyaz renkler halen aklımda. Çocuğun babası da çok yakınlık
gösteriyor. Güleryüzlü, yardımsever. Adeta pervane oluyor. Yandık
diyorum kendi kendime. Herhalde oğlunda çok fazla bir şey yok, O da
benim kararımı etkilemeye çalışıyor. Bir sürü benzer örneği yaşadığım
gibi...
Bu tedirginlik ile çalışmayı başlatıyorum. Ve 15-20 saniye sonra
müthiş rahatlıyorum. Metin, yerinde duramayan bir tay gibi, sürekli
hareketli... Ve en önemlisi top ayağına yakışıyor. Oyunu da akıllı
oynuyor. İki ay Metin ile ve seçtiğim diğer oyuncularla iyi bir çalışma
yapıyoruz. Yardımcım Nezih Hoca’nın da büyük yardımı ile... Eğitimin bir
parçası olarak Eskişehir’deki kursun takımını orada yendiğimizi de hiç
unutamam.
Metin’in babası Tarık Bey’i de yakından tanıyınca mükemmel bir
insan olduğunu anlıyorum. Oğlunun iyi bir oyuncu olabilmesi için elinden
gelen her şeyi yapmaya hazır. Tabii okulu aksatmadan.
İyi günler her zamanki gibi çabuk bitiyor. Ayrılmamız çok zor
oluyor. Benim de hep hatırladığım bir dönemdi bu. Metin ve Tarık Bey ile
bu dostluk orada bitmiyor. Ben de kurs bittikten sonra BJK ile
anlaşıyorum. Özkaynak Düzeni (o zamanki adı Futbol Okulu) olarak
Kocaelispor Genç Takımları ile de yakın ilişkimiz var. Sık sık özel
maçlar oynuyoruz. Biz gidiyoruz, onlar geliyor. Böylece Metin’in
gelişimini de takip edebiliyorum. Tabii ben hep onu Beşiktaş’a almak
istiyorum. Ama Kocaelispor haklı olarak vermiyor. Ta ki liseyi bitirene
kadar. Yasalardaki bir değişim Metin’in Beşiktaş’a transferini
kolaylaştırıyor, böylece Beşiktaş mükemmel bir insanı ve iyi bir
futbolcuyu kazanmış oluyor. Kocaelispor, başta Nezih Hoca ve emeği geçen
diğer hocalar ile Tarık Bey de bu duruma mutlaka çok sevinmişlerdir.
Metin ile ilgili bir başka anektod yıllar sonrasından. Ümit Milli
Takım’da oynuyor. Kaptan... Şeref Stadı’nda sık sık karşılaşıyoruz. Bir
keresinde bana kolundaki saati gösteriyor. Çok sevinçli. TFF hediye
etmiş. Bursa’da Almanya ile 1-1 berabere kalmışlar. Onun için. Yahu
Metin diyorum, bu maçın karşılığı var mı? Var diyor. Almanya’da... Eee
sence bu sonuç başarı mıdır? diyorum. 0-0 bile bize yetmeyecek turu
geçmek için. Haklısınız diyor. İşte böyle pırıl pırıl oyuncularımız hep
“kurbandı, suçlu değil” derken tam da bunu kastediyordum.
Avrupa’yı gözünde çok büyüten zavallı yöneticiler, sınırlı
beyinler, “Şerefli Beraberliklere” çoktan razı olan kimi yöneticiler ve
teknik adamlar... Utanç verici 1-9-1 dizilişleri yanı sıra, “Kardeşim
adamlar” muhabbetleri, oyuncularımızın gerçek güçlerini göstermelerini
kısıtlayan en büyük engellerdi. Metin ile ne BJK Genç Takımları’nda ne
de Genç Milli Takımlar’da birlikte çalışmak kısmet olmadı. Keşke
olsaydı."
Kaynak: Serencebey (http://www.serencebey.com/tr/detay.aspx?id=1718)
