Evi taşırken efsane çıktı ortaya. Kaç sene oldu kim bilir oynamayalı. İlk alındığı zamanı hatırlıyorum. Günlerce başından kalkmamıştım. Annemin azarları, çöpe atarım tehditleri. Uçak oyunu üstüne oyun bilmedim ben yıllarca.
Yeğen gördü, şaşırdı, ne bu diye sordu. Bizim zamanın play stationu dedik. İnanmadı önce. Anlattık biraz da öyle ikna oldu. Beğenmedi eşek sıpası. Bilgisayarla, play station ile büyüyen çocuk ne anlar bunun kıymet-i harbiyesini:)
7 yorum:
hey gidi hey!
:)) çok iyi ya...
İmkanlar kısıtlı olunca, değeri daha da fazla oluyor. Alternatifsiz olduğu için, onunla oynamak büyük eğlence kaynağıydı.
Aynı cihazdan bende de vardı...Ortadaki kartuş bölümüne uyan birşey bulamamıştım ama...
@AQ-47
Oturduğumuz semtte bir video kasetci vardı. Vhs, beta video kasetlerin deli gibi izlendiği dönemler. Aynı zamanda bu aletin kasetleri vardı. Bende ondan başka hiç kimse de görmedim. Zaten onda olanların tamamı da çalışmazdı. Alırsın bir heyecan, eve gelirsin, hüsran. Sonra koşa koşa geri dön, acıklı ses tonu ile:" Abi bu çalışmadı ya." Al yeni kaseti, koş eve...
Ege
az oynamadık bunu. sonradan sitrit faytır filan çıktı da unuttuk bu arkadaşı. piley siteyşına ise hiç girmedim, gururluyum mutluyum. yaşasın cm01-02 :)
Vaay be. Hakkaten çocoukluğumuzun play station'ı. Evet ben de oraya uyan "bişi" bulamamıstım. Yalnız arkadaş her anne mi aynı tehditi yapar yahu: "Vallahi çöpe atarım"
Yorum Gönder