Sadece Beşiktaş

--Bir tek pazarlarım tatil ve onun Beşiktaş'la dolu olması ayrı bir keyif. Önce hentbol maçı. Rakip son 2 senenin şampiyonu. Kulüp sadece 1-2 branşta ve hentbolde ciddi anlamda profesyoneller. Bizim takımımız ise sponsorsuz, kendi yağında kavrulan bir görünümde. Fakat sahada koydukları performans yabana atılacak cinsten değil. Defalarca dile getirdik nasıl bir takıma sahip olduğumuzu. Formanın önünde reklam olmaması, şortun siyah, formanın beyaz olması...Sadece Beşiktaş!

Bugün maça da iyi başladık. Bir ara farkı 5 sayıya kadar çıkardık da. Fakat rakip gerçekten çok güçlü, kontrolü asla kaybetmiyorlar. İkinci yarıda bir süre zorlandık. Bu sefer farkı onlar açtı. Ancak farkı kapayıp, öne geçmemiz dikkat çekici bir nokta. Ve bununla rakibimizi şaşırttığımızı düşünüyorum. Bugün sahada gördükleri Beşiktaş eminim ki endişelendirdi Romenleri. Gönül isterdi ki birkaç sayı farklı galibiyet ile oraya gidelim. Şimdi beraberlik ile gidiyoruz ve finalist olarak dönmemiz mucize olmaz.

Oynadığımız oyun, oyuncularımızın yetenekleri yani işin oyun kısmı bir yana, bambaşka bir detay ile ilgileniyorum. Son derece centilmen ve efendi oyunculardan kurulu bir takıma sahibiz. Hentbol, futbol ile kıyaslandığında çok daha fazla sert bir oyun. Yapılan fauller kimi zaman aşırı olabiliyor. Bu fauller sonrası rakip oyuncuya özür dileyen, faule maruz kaldığında profesyonelce karşılayan oyuncular. Abartıyormuşum gibi algılanabilir, fakat şöyle bir şey var ki, diğer takımları da izleme fırsatı buluyoruz. Bir Trabzon Belediye gerçeği var mesela. Hemen hemen her maçında gerilim yaşanan. Ya da fauller sonrası çığrından çıkan oyuncular. Siniri hareketlerine yansıyan ve maç boyunca bu tavırları oyununun önüne geçen oyuncular. Öyle bir takım değiliz işte. Bunun sebeplerinden biri de hocamızın Müfit Arın olması. Bir takımın hocası, o takımın hüviyetinin şekillenmesinde başrol oynar. Hocanın dilini yansıtır ya da yansıtmaya çalışır. (Ben buna inanıyorum.)

Geçtiğimiz günlerde Galatasaray ve Fenerbahçe maçında yaşananlar da buna somut bir örnek. Fatih Terim ahlakı ile yetişen futbolcular, hocalarından gördüklerini, öğrendiklerini yansıttılar. Örnek genişletilebilir, keza malzeme çok...

Bizler de Müfit Hoca'nın Beşiktaş'ını izlemekten büyük keyif alıyoruz. Umuyorum ki 2 Mayıs'taki rövanş maçında final biletini alan biz olacağız.

--Hentbol maçı bittikten sonra izleyebildim Eskişehirspor maçını. İkinci yarıdan itibaren yani. Okuduklarım ve sonradan izlediklerim sayesinde anlaşılan o ki, ilk yarı da çok daha verimli bir Beşiktaş varmış sahada. İkinci yarıda ise kontrolü elden kaybetmemeye çalıştık. Oyuncular da Sivas'ın bir gün önce rahatça kazanmasının stresi de vardı sanırım.

Orta sahada üstünlüğü kolay kolay kaybetmiyoruz, harika futbol oynamasak bile o üstünlük bir şekilde lehimize işliyor ve sonuca ulaştırıyor. Ki Ernst bugün yine çok başarılıydı. Tello'nun güzel ara pası ile Bobo'nun golü bulması, Eskişehir'in zaten az olan umudunu iyice yok etti. Yusuf'un oyuna girişi ile top daha çok ayağımızda kaldı. Seyri çok keyifli olan 2. gole imzasını attı. Doğa, kale ağzına kadar takip etse Yusuf'u, Yusuf yine çalımlardı sanırım.

Eskişehirspor'da bugün El Saka ve Koray olsa idi, onlar adına daha mücadeleci geçebilirdi. Özellikle Koray. İlk yarıdaki maçta Koray çok iyiydi. Bu mağlubiyet ile kaybettikleri çok şey yok. Rıza Hoca başaracaktır, Eskişehirspor'a gelene kadar düşmeyi hakeden başka takımlar var. Görsel anlamda bugün yine çok başarılıydılar. Açgözlü başkanları olmasa, tribünleri daha da iyi olabilirdi.

Şimdi önümüzde derbi, ceza sınırındaki hiçbir oyuncu kart görmedi. Defans hattında sıkıntı yaşayan, moralsizliğin dibinde olan Fenerbahçe karşısında Mustafa Denizli şapkasını kurcalamazsa rahat kazanır diye niyetleniyoruz; akıllardan "derbi, derbidir" klişesini çıkarmadan.